Συχνά γίνεται σύγχυση των αραχνών με τα έντομα. Ωστόσο τα πόδια τους δείχνουν ότι δεν είναι έντομα. Οi αράχνες αποτελούν μέρος της τάξεως των αραχνοειδών, στην οποία ανήκουν ακόμα τα ακάρεα, οι κρότωνες (τσιμπούρια), οι σκορπιοί.
Οι αράχνες δεν διαφέρουν από τα έντομα μόνο από τον αριθμό των ποδιών τους. Όπως ξέρουμε το σώμα ενός εντόμου είναι διαιρεμένο σε 5 μέρη. Το σώμα όμως της αράχνης διαιρείται μόνο σε δύο μέρη. Τα έντομα έχουν κεραίες, οι αράχνες δεν έχουν. Τα περισσότερα από τα έντομα έχουν 2 μεγάλα μάτια, με μικρές πλευρές, στα οποία προσθέτονται πολλές φορές μερικά μάτια απλά. Οι αράχνες έχουν γενικά, 8 άπλα μάτια. Εξάλλου τα έντομα έχουν σαγόνια, οι αράχνες δεν έχουν. Για να μπορούν να τρώνε, οι αράχνες πρέπει να βρίσκουν τροφή υγρή. Σε κάθε πλευρά του μικρού στόματός τους, υπάρχει ένα αγκίστρι και μια προεξοχή αρθρωτή, αλλά οι αποφύσεις αυτές δεν μπορούν να συντρίψουν τη λεία. Μπορούν μόνο να της κάνουν πληγές, πού πάνω τους προσαρμόζεται το στόμα για να ρουφήξει το αίμα του θύματος.
Οι περισσότερες αράχνες έχουν στο κάτω μέρος της κοιλιάς τους, πόρους από τούς όποιους βγαίνει το νήμα. Υπάρχουν, βέβαια και άλλες νύμφες εντόμων, πού βγάζουν μετάξι, αλλά δεν βρίσκουμε ποτέ πόρους, σε ενήλικα έντομα. Τέλος, τα περισσότερα έντομα έχουν φτερά, ενώ οι αράχνες δεν έχουν. Υπάρχουν χιλιάδες είδη αράχνες πού διαφέρουν αναμεταξύ τους, ιδίως στο μέγεθος.
Η αράχνη, πού ονομάζεται άπειρος ή χρυσόχρους στην πραγματικότητα είναι πιο μικρή από ότι φαίνεται. Υπάρχουν όμως αράχνες τριχωτές, όπως ή λυκαράχνη ή ταραντούλα, πού είναι μεγάλες. Άλλες, αντίθετα, είναι πολύ μικρές. Οι αράχνες δεν διαφέρουν μόνο στο μέγεθος, αλλά και στο χρώμα και στο σχήμα. Βρίσκονται παντού, πάνω στη Γη. Στις θερμές και στις ψυχρές χώρες, στις κορυφές των βουνών. Ορισμένα είδη έχουν συνηθίσει να ζουν μέσα στα σπίτια.
Όλοι ξέρουμε την κοινή αράχνη και τούς ιστούς πού πλέκει στους τοίχους μας. Οι περισσότερες αράχνες ζουν στην ξηρά, μερικές όμως είναι υδρόβιες. Η αράχνη των γλυκών νερών κατεβάζει τον αέρα σε ένα σάκο μεταξωτό, βυθισμένο στο νερό, πού τον παρομοιάζουν με σκάφανδρο δύτη. Επειδή ζει στον αέρα, όπως όλες οι αράχνες, μπορεί να αναπνέει έτσι και μέσα στο νερό, χωρίς δυσκολία.
Αν και όλες οι αράχνες ζουν στον αέρα, δεν αναπνέουν όλες με τον ίδιο τρόπο. Μερικές έχουν αναπνευστικά όργανα μέσα στο σώμα τους, άλλες έχουν σάκους με αέρα πού είναι φτιαγμένοι με μικροσκοπικές πτυχές από δέρμα. Οι αράχνες τρέφονται με το «αίμα» των ζωντανών ζώων, και προπάντων των εντόμων. Αλλά οι μεγάλες πού ζουν κοντά στο νερό, επιτίθενται συχνά στους γυρίνους και άλλα μικρά ψαράκια. Υπάρχει μάλιστα μια μεγάλη ταραντούλα, πού πιάνει πουλιά. Ο ιστός της αράχνης είναι συχνά, μια καλή παγίδα. Μόλις ένα έντομο πέσει πάνω στον ιστό του πανιού της, η αράχνη τρέχει και χώνει τα δύό αγκίστρια της μέσα στο σώμα του θύματος.
Όλες οι αράχνες γεννούν αυγά, και συχνά χίλια την κάθε φορά. Τα αυγά γενικά, είναι κλεισμένα μέσα σε ένα βομβύκιο από μετάξι. Όταν οι αράχνες βγουν από το αυγό μοιάζουν με μεγαλωμένες. Δεν βρίσκεται ποτέ τροφή για τις νεαρές, μέσα στο μεταξωτό περίβλημα. Έτσι, δεν είναι σπάνιο οι μικρές αράχνες να γίνουν κανίβαλοι και να τρώγονται μεταξύ τους. Πολλοί νομίζουν ότι οι αράχνες είναι εχθροί και ότι πρέπει να τις σκοτώνουν. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες από τις αράχνες είναι ακίνδυνες και μερικές μάλιστα, είναι πολύ ωφέλιμες. Το μετάξι της αράχνης χρησιμοποιείται στα τηλεσκόπια και σε άλλα επιστημονικά εργαλεία. Είναι λεπτό, λείο και πιο στέρεο από ένα νήμα ατσάλινο του ίδιου πάχους. Μερικές σκοτώνουν βλαβερά έντομα. Υπάρχουν βέβαια μερικά είδη δηλητηριώδη, ανάμεσα στα όποια είναι ή μαύρη αράχνη και μερικά είδη των ταραντούλας.
Οι αράχνες δεν διαφέρουν από τα έντομα μόνο από τον αριθμό των ποδιών τους. Όπως ξέρουμε το σώμα ενός εντόμου είναι διαιρεμένο σε 5 μέρη. Το σώμα όμως της αράχνης διαιρείται μόνο σε δύο μέρη. Τα έντομα έχουν κεραίες, οι αράχνες δεν έχουν. Τα περισσότερα από τα έντομα έχουν 2 μεγάλα μάτια, με μικρές πλευρές, στα οποία προσθέτονται πολλές φορές μερικά μάτια απλά. Οι αράχνες έχουν γενικά, 8 άπλα μάτια. Εξάλλου τα έντομα έχουν σαγόνια, οι αράχνες δεν έχουν. Για να μπορούν να τρώνε, οι αράχνες πρέπει να βρίσκουν τροφή υγρή. Σε κάθε πλευρά του μικρού στόματός τους, υπάρχει ένα αγκίστρι και μια προεξοχή αρθρωτή, αλλά οι αποφύσεις αυτές δεν μπορούν να συντρίψουν τη λεία. Μπορούν μόνο να της κάνουν πληγές, πού πάνω τους προσαρμόζεται το στόμα για να ρουφήξει το αίμα του θύματος.
Οι περισσότερες αράχνες έχουν στο κάτω μέρος της κοιλιάς τους, πόρους από τούς όποιους βγαίνει το νήμα. Υπάρχουν, βέβαια και άλλες νύμφες εντόμων, πού βγάζουν μετάξι, αλλά δεν βρίσκουμε ποτέ πόρους, σε ενήλικα έντομα. Τέλος, τα περισσότερα έντομα έχουν φτερά, ενώ οι αράχνες δεν έχουν. Υπάρχουν χιλιάδες είδη αράχνες πού διαφέρουν αναμεταξύ τους, ιδίως στο μέγεθος.
Η αράχνη, πού ονομάζεται άπειρος ή χρυσόχρους στην πραγματικότητα είναι πιο μικρή από ότι φαίνεται. Υπάρχουν όμως αράχνες τριχωτές, όπως ή λυκαράχνη ή ταραντούλα, πού είναι μεγάλες. Άλλες, αντίθετα, είναι πολύ μικρές. Οι αράχνες δεν διαφέρουν μόνο στο μέγεθος, αλλά και στο χρώμα και στο σχήμα. Βρίσκονται παντού, πάνω στη Γη. Στις θερμές και στις ψυχρές χώρες, στις κορυφές των βουνών. Ορισμένα είδη έχουν συνηθίσει να ζουν μέσα στα σπίτια.
Όλοι ξέρουμε την κοινή αράχνη και τούς ιστούς πού πλέκει στους τοίχους μας. Οι περισσότερες αράχνες ζουν στην ξηρά, μερικές όμως είναι υδρόβιες. Η αράχνη των γλυκών νερών κατεβάζει τον αέρα σε ένα σάκο μεταξωτό, βυθισμένο στο νερό, πού τον παρομοιάζουν με σκάφανδρο δύτη. Επειδή ζει στον αέρα, όπως όλες οι αράχνες, μπορεί να αναπνέει έτσι και μέσα στο νερό, χωρίς δυσκολία.
Αν και όλες οι αράχνες ζουν στον αέρα, δεν αναπνέουν όλες με τον ίδιο τρόπο. Μερικές έχουν αναπνευστικά όργανα μέσα στο σώμα τους, άλλες έχουν σάκους με αέρα πού είναι φτιαγμένοι με μικροσκοπικές πτυχές από δέρμα. Οι αράχνες τρέφονται με το «αίμα» των ζωντανών ζώων, και προπάντων των εντόμων. Αλλά οι μεγάλες πού ζουν κοντά στο νερό, επιτίθενται συχνά στους γυρίνους και άλλα μικρά ψαράκια. Υπάρχει μάλιστα μια μεγάλη ταραντούλα, πού πιάνει πουλιά. Ο ιστός της αράχνης είναι συχνά, μια καλή παγίδα. Μόλις ένα έντομο πέσει πάνω στον ιστό του πανιού της, η αράχνη τρέχει και χώνει τα δύό αγκίστρια της μέσα στο σώμα του θύματος.
Όλες οι αράχνες γεννούν αυγά, και συχνά χίλια την κάθε φορά. Τα αυγά γενικά, είναι κλεισμένα μέσα σε ένα βομβύκιο από μετάξι. Όταν οι αράχνες βγουν από το αυγό μοιάζουν με μεγαλωμένες. Δεν βρίσκεται ποτέ τροφή για τις νεαρές, μέσα στο μεταξωτό περίβλημα. Έτσι, δεν είναι σπάνιο οι μικρές αράχνες να γίνουν κανίβαλοι και να τρώγονται μεταξύ τους. Πολλοί νομίζουν ότι οι αράχνες είναι εχθροί και ότι πρέπει να τις σκοτώνουν. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες από τις αράχνες είναι ακίνδυνες και μερικές μάλιστα, είναι πολύ ωφέλιμες. Το μετάξι της αράχνης χρησιμοποιείται στα τηλεσκόπια και σε άλλα επιστημονικά εργαλεία. Είναι λεπτό, λείο και πιο στέρεο από ένα νήμα ατσάλινο του ίδιου πάχους. Μερικές σκοτώνουν βλαβερά έντομα. Υπάρχουν βέβαια μερικά είδη δηλητηριώδη, ανάμεσα στα όποια είναι ή μαύρη αράχνη και μερικά είδη των ταραντούλας.
