Η πιο συνηθισμένη άρρωστα είναι η "γρίπη της γάτας", ένας όρος που καλύπτει μια σειρά μολυσματικές περιπτώσεις διαφορετικής τοξικότητας. Μια σωστή θεραπευτική αγωγή, είναι πολύ πιο απαραίτητη για τη θεραπεία της γρίπης παρά για οποιαδήποτε άλλη αρρώστια. Και οι γενικές αρχές, μπορούν να χρησιμεύσουν σαν παράδειγμα για το πως πρέπει να περιποιούμαστε κάθε αρρώστια. Αν μπορέσετε και γιατρέψετε μια γάτα που έχει σοβαρή γρίπη, καμιά ασθένεια δεν θα παρουσιάζει δυσκολία για σας. Η γρίπη μπορεί να εκδηλωθεί σε κάθε ηλικία, άλλα είναι συχνότερη στα γατάκια που βρίσκονται στην ανάπτυξή τους. Τα πρώτα συμπτώματα, είναι επιπεφυκίτιδα - τα μάτια είναι μισόκλειστα, άφθονη ροή δακρύων και ρουθούνια πολύ πιο υγρά από ο,τι συνήθως. Πότε - πότε εμφανίζεται ένα ασταμάτητο φτάρνισμα και μια συνεχής ροή σάλιου από το στόμα, που μοιάζει σαν να προσεβλήθη από οξύ αλλεργικό συνάχι. Και αυτό διαρκεί από δώδεκα έως είκοσι τέσσερις ώρες. Άλλες φορές, το πρώτο σύμπτωμα είναι να ξεροκαταπίνει σαν να έχει πονόλαιμο. Η γάτα μπορεί να συνεχίσει να δείχνει ενδιαφέρον για το φαγητό, θα τρέξει όταν της το φέρουμε, άλλα θα φάει μόλις μερικές μπουκιές. Άμεση θεραπεία από αυτό το αρχικό στάδιο, είναι πολύ αποδοτική. Η επιδείνωση της αρρώστιας, θα ανακοπεί και η γάτα σας πιθανότατα, θα γίνει πολύ γρήγορα καλά.
Αν δεν προσέξουμε αυτά τα πρώτα συμπτώματα, το υγρό που τρέχει από τα μάτια, θα γίνει πυώδες και μπορεί να προκαλέσει οίδημα. Θα αρχίσει να τρέχει πύον από τη μύτη και η γάτα θα μοιάζει με πολύ κρυωμένο άνθρωπο - και πιθανόν και να νιώθει έτσι. Επίσης, μπορεί να κάνει πυρετό. Χωρίς εντατική θεραπεία, μπορεί να πάθει βρογχίτιδα και ύστερα πνευμονία. Τότε η γάτα ή θα τεντώσει ψηλά το λαιμό της προσπαθώντας να πάρει αέρα, ή όταν είναι πολύ εξαντλημένη, θα μένει πεσμένη μπρούμυτα, προσπαθώντας να αναπνεύσει. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αρνιέται να φάει για τρεις τουλάχιστον εβδομάδες, γίνεται πετσί και κόκαλο, και ψοφάει τόσο από τη γενική εξάντληση, όσο και από την συγκεκριμένη αρρώστια.
Η καλή περιποίηση, πρέπει να θεωρείται σαν απαραίτητο συμπλήρωμα στην ιατρική περίθαλψη. Ο γιατρός σας θα δώσει τα απαραίτητα αντιβιοτικά, σε ενέσεις, ή χάπια και θα σας δείξει πως θα βάζετε την αλοιφή στα μάτια, για τη θεραπεία της επιπεφυκίτιδας, πως θα δίνετε το χάπι στη γάτα σας και πως να καθαρίζετε και να περιποιείστε τα μάτια της. Μια επίδειξη από μέρους του θα σας βοηθήσει πολύ.
Η σωστή περιποίηση, βασίζεται σε τρία βασικά πράγματα:
1 - Διατήρηση σταθερής θερμοκρασίας.
2 - Σωστή ψυχολογική συμπεριφορά, εφόσον γνωρίζετε τη γάτα σας.
3 - Διατήρηση των υγρών του σώματος.
Δεν υπάρχει μια μοναδική συνταγή για την περιποίηση. Απλώς ο σωστός συνδυασμός των βασικών αυτών παραγόντων, φέρνει αποτελέσματα. Τη γάτα που θέλει μοναξιά, πρέπει να την βάζουμε σε μια ήσυχη γωνίτσα, μακριά από τους θορύβους του σπιτιού. Ένα ευρύχωρο κουτί με μια κουβέρτα στον πάτο, στην άκρη ενός ήσυχου δωματίου, είναι ο,τι πρέπει. Και το καλύτερο μέσο για θέρμανση είναι μια λάμπα με υπέρυθρες ακτίνες, πάνω από το κουτί της. Το ύψος που θα κρεμάσουμε τη λάμπα, εξαρτάται από τη θερμοκρασία του δωματίου. Γενικά ενάμιση μέτρο για το καλοκαίρι είναι καλά - και για το χειμώνα, είναι καλύτερα ένα μέτρο. Πάντως, φροντίστε να νιώθει άνετα η γάτα στη θερμοκρασία που τη βάζετε, ώστε να μη σηκώνεται για να βρει ένα πιο δροσερό μέρος. Ένα άλλο πολύ καλό μέρος για το άρρωστο ζώο είναι ένα ντουλάπι που να αερίζεται.
Αντίθετα, η γάτα που θέλει ανθρώπινη παρέα, πρέπει να την έχει και σε αυτήν την περίπτωση καλό είναι να βάλετε το κουτί της σε ένα πολυσύχναστο μέρος του σπιτιού, π.χ. σε μια ζεστή κουζίνα. Μερικοί, για να κρατήσουν τη γάτα σε μια σταθερή θερμοκρασία, τις βάζουν μέσα στα πουκαμισά τους ή και στο κρεβάτι τους ακόμη. Ο αντικειμενικός σκοπός για όλα αυτά είναι να έχει μια σταθερή θερμοκρασία στο σώμα της. Δεν ωφελεί η μποτίλια με το ζεστό νερό, γιατί στην αρχή είναι πολύ ζεστό και η γάτα θα φύγει μακριά και αργότερα κρυώνει και γίνεται άχρηστη.
Ίσως, η πιο σοβαρή συνέπεια της γρίπης στη γάτα, είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, το άρρωστο ζώο, αρνιέται να φάει ή να πιει. Οι αιτίες για αυτήν την απόλυτη άρνηση, είναι διάφορες. Στην αρχή, ο λαιμός πονάει και το φαγητό και το νερό είναι οδυνηρά. Αργότερα, η μύτη βουλώνει και η διάθεση για φαγητό στη γάτα, όπως είναι γνωστό, στηρίζεται στην όσφρηση κυρίως, παρά σε άλλους παράγοντες. Πολλές γάτες, αρνούνται να δεχτούν τροφή, αν δεν μπορούν να την μυρίσουν. Επίσης φαίνεται, ότι τα μικρόβια της γρίπης προκαλούν μια κατάπτωση, όπως ακριβώς και στους ανθρώπους και η γάτα δεν έχει όρεξη να φάει. Αυτό το σύμπτωμα, εμφανίζεται κυρίως στις ασιατικές ράτσες (Σιαμέζα, Βιρμανίας) οι οποίες γυρίζουν το κεφάλι τους στον τοίχο και χάνουν κάθε κέφι για ζωή. Η γάτα, που είναι ζώο που προέρχεται από την έρημο, μπορεί να ζήσει χωρίς φαγητό για πολύν καιρό, τουλάχιστον τρεις εβδομάδες. Κάτω από κανονικές συνθήκες οι γάτες ζούνε χωρίς υγρά, για αρκετές ημέρες, χωρίς αυτό να προκαλέσει βλάβη, εφόσον βέβαια δεν κινούνται. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται όταν αρρωσταίνουν, λόγω του πυρετού, γιατί όταν η θερμοκρασία του σώματος ανεβαίνει, η απώλεια των υγρών είναι μεγαλύτερη. Γιαυτό, η διατήρηση των υγρών του σώματος, είναι βασική.
Πως θα καταλάβετε ότι η γάτα σας έχει έλλειψη υγρών (έχει πάθει αφυδάτωση): Αν τραβήξετε το δέρμα της γάτας με τα δυο σας δάχτυλα, στην πλάτη ή στο στήθος, θα ξαναπάει στη θέση του, μόλις το αφήσετε. Αν όμως η γάτα έχει αφυδάτωση, το διπλωμένο δέρμα, θα μείνει έτσι για αρκετά δευτερόλεπτα.
Η γάτα χρειάζεται περίπου ένα φλιτζάνι (225 γραμ.) νερό την ημέρα, κυρίως μέσα στη στερεά τροφή της. Από την ποσότητα αυτή, το μισό χάνεται με τα ουρά και το υπόλοιπο κυκλοφορεί, χρησιμοποιείται και ξοδεύεται με την αναπνοή και στην παραγωγή περιττωμάτων. Όταν η γάτα δεν τρώει, αυτές οι απώλειες με τα ούρα και την αναπνοή δεν λιγοστεύουν βέβαια και γιαυτό προσπαθήστε η γάτα σας να παίρνει περίπου ένα φλιτζάνι υγρά κάθε μέρα. Τα πιο ωφέλιμα υγρά είναι το νερό, (αλατόνερο 2 κουταλάκια του γλυκού αλάτι σε ένα λίτρο νερό), διάλυμα γλυκόζης, (δυο κουταλιές της σούπας γλυκόζη σε σκόνη σε ένα λίτρο νερό), γάλα, τσάι και χυμούς φρούτων, ανάλογα με τα γούστα της γάτας σας. Αν μπορείτε να καταφέρετε τη γάτα σας να πίνει υγρά, ωφέλιμα είναι τα προσθετά άλατα ή σάκχαρα, άλλα το κύριο συστατικό είναι το νερό. Η "κοινωνική" γάτα, μπορεί να μάθει να ρουφά λίγο υγρό από το κουτάλι ή αν αυτό αποτύχει, να σας αφήνει να της ρίχνετε υγρό με ένα κουτάλι στην άκρη του στόματος. Δεν είναι ανάγκη να της δίνουμε πολύ κάθε φορά, ένα κουταλάκι ή δυο κάθε μια ώρα είναι αρκετό. Ένας άλλος τρόπος, για να πιουν οι γάτες υγρά, είναι να τους τα δίνουμε με μια πλαστική σύριγγα ανάμεσα στα δόντια σιγά - σιγά, άλλα με μια λαστιχένια άκρη, γιατί οι γάτες θα προσπαθήσουν να μασουλήσουν τη σύριγγα. Μερικές γάτες, παίρνουν άνετα υγρά, σε μορφή τριμμένου πάγου, που τον βάζουμε πάνω στη γλώσσα τους. Τα παγάκια μπορεί να είναι από σκέτο νερό, ή από νερό με γλυκόζη κ.τ.λ. Το τάισμα της "μοναχικής" γάτας είναι πολύ πιο δύσκολο, γιατί πολλές αντιστέκονται στις προσπάθειες μας να τους δώσουμε υγρά σε οποιαδήποτε μορφή. Μπορείτε να προσπαθήσετε, τυλίγοντας τη γάτα σε μια ζεστή πετσέτα ώστε να προφυλαχτείτε από τα νύχια της και βάλτε στο στόμα της το υγρό με σύριγγα. Αν όμως εξακολουθεί να αντιστέκεται, αφήστε την, γιατί στην προσπάθειά της θα χάσει περισσότερη δύναμη (και υγρά) από αυτά που θα της δώσουμε. Για τέτοιους μη συνεργάσιμους ασθενείς, ο μόνος τρόπος είναι η υποδόρια ένεση, μια ή δυο φορές την ημέρα, μέχρι να αποκατασταθεί η ισορροπία.
Η γάτα πρέπει να νιώθει άνετα, γιαυτό λοιπόν, πρέπει να καθαρίζουμε συχνά τα μάτια, τη μύτη και το στόμα της από τις εκκρίσεις με ένα υγρό μαλλοβάμβακο πανί, βουτηγμένο σε νερό, σε αλατόνερο ή σε ένα ελαφρό απολυμαντκό.
Μια αντιβιοτική αλοιφή στο μάτι τρεις φορές την ημέρα, θα βοηθήσει την επιπεφυκίτιδα. Και πάλι βέβαια δεν αντέχουν όλες οι γάτες σε όλα αυτά και θα πρέπει να ζυγιάσουμε την αξία της θεραπείας σε σχέση με την ενόχληση της γάτας. Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο να καθαρίζουμε τα ρουθούνια από τις βλέννες, όσο πιο συχνά γίνεται και μερικές γάτες θα δεχτούν ίσως εισπνοές μεντόλης.
Η έλλειψη της αισθήσεως της όσφρησης, αν και κατά ένα μέρος οφείλεται στη βουλωμένη μύτη, μπορεί δυστυχώς να οφείλεται και σε διόγκωση των ιστών ή ακόμη σε μια άμεση επίδραση στις απολήξεις των νεύρων, έτσι ώστε ακόμη και αν η μύτη φαινομενικά έχει καθαρίσει, η γάτα μπορεί να έχει πολύ μειωμένη την όσφρηση. Τότε ακριβώς είναι η ώρα, να δώσετε στη γάτα ένα κομμάτι ψάρι, με την πιο έντονη μυρουδιά που μπορεί να γίνει, ή ένα πολύ νόστιμο κομματάκι τυρί, και αν η γάτα τρώει έστω και λίγες μπουκιές από αυτήν την φαινομενικά ακατάλληλη τροφή - η μάχη έχει κερδηθεί.
Ο ταν η γάτα αρχίσει και τρώει, δώστε της, ο,τι πιο δυναμωτικές τροφές υπάρχουν, κοτόπουλο, συκώτι, συμπυκνωμένες τροφές, ή και κοινές κονσερβαρισμένες τροφές για γάτες - μα στην αρχή χρειάζεται κάτι πολύ πικάντικο σε μυρουδιά.
Μην ξεχνάτε, πως οι γάτες που δεν έτρωγαν για μια μεγάλη χρονική περίοδο, θα έχουν έλλειψη μερικών βασικών βιταμινών, που οι κυριότερες είναι η βιταμίνη Α και η βιταμίνη Β12. Ο γιατρό σας, θα κάνει την κατάλληλη θεραπεία με ενέσεις, όμως ανεξάρτητα από αυτό πρέπει και εσείς να δίνετε στη γάτα τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Α, σε όλη την περίοδο της ανάρρωσης. Τέτοιες τροφές είναι το φρέσκο βούτυρο, το βοδινό λίπος, τυρί, κρέμα, μουρουνόλαδο, συκώτι και αυγοτάραχα. (Πολλά από αυτά είναι επίσης πλούσια σε βιταμίνη Β12).
Καμιά φορά, οι προσπάθειες σας, δεν έχουν αποτέλεσμα και η γάτα σας, ειδικά αν είναι Σιαμέζα, μένει ξαπλωμένη χάμω, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τη ζωή. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό που βοηθάει είναι μια ήρεμη, προσωπική επαφή. Απλώς και μόνο κρατώντας την, χαϊδεύοντας την και μιλώντας της ή μερικές φορές μεταφέροντας την έξω στον κήπο να ρίξει μια ματιά στον ήλιο και στα πουλάκια, μπορεί αυτό να είναι αρκετό για να πάρει επάνω της. Ποτέ μην παραιτείστε και ποτέ μη θυμώνετε μπροστά στην φαινομενική απόφαση της γάτας να πεθάνει, γιατί αν σε αυτό το στάδιο προσπαθήσετε να ζορίσετε τη γάτα να φάει, θα πεθάνει πάνω στο ζόρισμα.
Κάποτε ούτε εσείς ούτε και ο κτηνίατρος δεν θα μπορέσει να βοηθήσει αποτελεσματικά τη γάτα όσο μια άλλη γάτα. Χωρίς αμφιβολία η πιο μεγάλη αίσθηση άνεσης για το άρρωστο ζώο είναι ένα καλό πλύσιμο με τη γλώσσα. Έτσι μια γάτα μπορεί και να σώσει ακόμα τη ζωή μιας άλλης γάτας. Κάτι τέτοιο βέβαια βάζει το πρόβλημα της μετάδοσης μιας κολλητικής αρρώστιας. Για σας που έχετε μια μόνο γάτα, άλλα ακόμα και για σας που έχετε δυο - τρεις, το θέμα δεν είναι να αποφύγετε πια την διάδοση μιας ασθένειας - αυτό που θα πρέπει να προσπαθείτε είναι να αντιληφθείτε εγκαίρως τα συμπτώματα και έτσι θα περιορίσετε χρονικά την αρρώστια. Πάντως ο μόνος τρόπος να αποφύγετε την εξάπλωση μιας πολύ μεταδοτικής ασθένειας είναι η αυστηρή απομόνωση που προϋποθέτει περιποίηση με προστατευτική στολή που θα αλλάζετε μετά από κάθε επίσκεψη στο άρρωστο ζώο. Ακόμη και έτσι βέβαια η μόλυνση μπορεί να μεταδοθεί όπως σε πολλές περιπτώσεις που η γάτα φαίνεται ότι έχει πλήρως αποθεραπευθεί, ενώ ακόμη μένει φορέας της αρρώστιας για πολύ μεγάλες περιόδους.
Η περιποίηση της γάτας στην περίοδο της αποθεραπείας είναι πολύ κοπιαστική - όμως πολλοί μιλάνε για τον τρόπο με τον οποίο η γάτα την ανταποδίδει. Μετά την αποθεραπεία τους, δύστροπες γάτες που δεν ανέχονταν μέχρι πριν χάδια, γίνονται συχνά οι πιο αφοσιωμένες, ευχάριστες και χαριτωμένες γάτες. Μια αντάξια αμοιβή για την προσπάθεια που καταβάλατε.
Αν δεν προσέξουμε αυτά τα πρώτα συμπτώματα, το υγρό που τρέχει από τα μάτια, θα γίνει πυώδες και μπορεί να προκαλέσει οίδημα. Θα αρχίσει να τρέχει πύον από τη μύτη και η γάτα θα μοιάζει με πολύ κρυωμένο άνθρωπο - και πιθανόν και να νιώθει έτσι. Επίσης, μπορεί να κάνει πυρετό. Χωρίς εντατική θεραπεία, μπορεί να πάθει βρογχίτιδα και ύστερα πνευμονία. Τότε η γάτα ή θα τεντώσει ψηλά το λαιμό της προσπαθώντας να πάρει αέρα, ή όταν είναι πολύ εξαντλημένη, θα μένει πεσμένη μπρούμυτα, προσπαθώντας να αναπνεύσει. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αρνιέται να φάει για τρεις τουλάχιστον εβδομάδες, γίνεται πετσί και κόκαλο, και ψοφάει τόσο από τη γενική εξάντληση, όσο και από την συγκεκριμένη αρρώστια.
Η καλή περιποίηση, πρέπει να θεωρείται σαν απαραίτητο συμπλήρωμα στην ιατρική περίθαλψη. Ο γιατρός σας θα δώσει τα απαραίτητα αντιβιοτικά, σε ενέσεις, ή χάπια και θα σας δείξει πως θα βάζετε την αλοιφή στα μάτια, για τη θεραπεία της επιπεφυκίτιδας, πως θα δίνετε το χάπι στη γάτα σας και πως να καθαρίζετε και να περιποιείστε τα μάτια της. Μια επίδειξη από μέρους του θα σας βοηθήσει πολύ.
Η σωστή περιποίηση, βασίζεται σε τρία βασικά πράγματα:
1 - Διατήρηση σταθερής θερμοκρασίας.
2 - Σωστή ψυχολογική συμπεριφορά, εφόσον γνωρίζετε τη γάτα σας.
3 - Διατήρηση των υγρών του σώματος.
Δεν υπάρχει μια μοναδική συνταγή για την περιποίηση. Απλώς ο σωστός συνδυασμός των βασικών αυτών παραγόντων, φέρνει αποτελέσματα. Τη γάτα που θέλει μοναξιά, πρέπει να την βάζουμε σε μια ήσυχη γωνίτσα, μακριά από τους θορύβους του σπιτιού. Ένα ευρύχωρο κουτί με μια κουβέρτα στον πάτο, στην άκρη ενός ήσυχου δωματίου, είναι ο,τι πρέπει. Και το καλύτερο μέσο για θέρμανση είναι μια λάμπα με υπέρυθρες ακτίνες, πάνω από το κουτί της. Το ύψος που θα κρεμάσουμε τη λάμπα, εξαρτάται από τη θερμοκρασία του δωματίου. Γενικά ενάμιση μέτρο για το καλοκαίρι είναι καλά - και για το χειμώνα, είναι καλύτερα ένα μέτρο. Πάντως, φροντίστε να νιώθει άνετα η γάτα στη θερμοκρασία που τη βάζετε, ώστε να μη σηκώνεται για να βρει ένα πιο δροσερό μέρος. Ένα άλλο πολύ καλό μέρος για το άρρωστο ζώο είναι ένα ντουλάπι που να αερίζεται.
Αντίθετα, η γάτα που θέλει ανθρώπινη παρέα, πρέπει να την έχει και σε αυτήν την περίπτωση καλό είναι να βάλετε το κουτί της σε ένα πολυσύχναστο μέρος του σπιτιού, π.χ. σε μια ζεστή κουζίνα. Μερικοί, για να κρατήσουν τη γάτα σε μια σταθερή θερμοκρασία, τις βάζουν μέσα στα πουκαμισά τους ή και στο κρεβάτι τους ακόμη. Ο αντικειμενικός σκοπός για όλα αυτά είναι να έχει μια σταθερή θερμοκρασία στο σώμα της. Δεν ωφελεί η μποτίλια με το ζεστό νερό, γιατί στην αρχή είναι πολύ ζεστό και η γάτα θα φύγει μακριά και αργότερα κρυώνει και γίνεται άχρηστη.
Ίσως, η πιο σοβαρή συνέπεια της γρίπης στη γάτα, είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, το άρρωστο ζώο, αρνιέται να φάει ή να πιει. Οι αιτίες για αυτήν την απόλυτη άρνηση, είναι διάφορες. Στην αρχή, ο λαιμός πονάει και το φαγητό και το νερό είναι οδυνηρά. Αργότερα, η μύτη βουλώνει και η διάθεση για φαγητό στη γάτα, όπως είναι γνωστό, στηρίζεται στην όσφρηση κυρίως, παρά σε άλλους παράγοντες. Πολλές γάτες, αρνούνται να δεχτούν τροφή, αν δεν μπορούν να την μυρίσουν. Επίσης φαίνεται, ότι τα μικρόβια της γρίπης προκαλούν μια κατάπτωση, όπως ακριβώς και στους ανθρώπους και η γάτα δεν έχει όρεξη να φάει. Αυτό το σύμπτωμα, εμφανίζεται κυρίως στις ασιατικές ράτσες (Σιαμέζα, Βιρμανίας) οι οποίες γυρίζουν το κεφάλι τους στον τοίχο και χάνουν κάθε κέφι για ζωή. Η γάτα, που είναι ζώο που προέρχεται από την έρημο, μπορεί να ζήσει χωρίς φαγητό για πολύν καιρό, τουλάχιστον τρεις εβδομάδες. Κάτω από κανονικές συνθήκες οι γάτες ζούνε χωρίς υγρά, για αρκετές ημέρες, χωρίς αυτό να προκαλέσει βλάβη, εφόσον βέβαια δεν κινούνται. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται όταν αρρωσταίνουν, λόγω του πυρετού, γιατί όταν η θερμοκρασία του σώματος ανεβαίνει, η απώλεια των υγρών είναι μεγαλύτερη. Γιαυτό, η διατήρηση των υγρών του σώματος, είναι βασική.
Πως θα καταλάβετε ότι η γάτα σας έχει έλλειψη υγρών (έχει πάθει αφυδάτωση): Αν τραβήξετε το δέρμα της γάτας με τα δυο σας δάχτυλα, στην πλάτη ή στο στήθος, θα ξαναπάει στη θέση του, μόλις το αφήσετε. Αν όμως η γάτα έχει αφυδάτωση, το διπλωμένο δέρμα, θα μείνει έτσι για αρκετά δευτερόλεπτα.
Η γάτα χρειάζεται περίπου ένα φλιτζάνι (225 γραμ.) νερό την ημέρα, κυρίως μέσα στη στερεά τροφή της. Από την ποσότητα αυτή, το μισό χάνεται με τα ουρά και το υπόλοιπο κυκλοφορεί, χρησιμοποιείται και ξοδεύεται με την αναπνοή και στην παραγωγή περιττωμάτων. Όταν η γάτα δεν τρώει, αυτές οι απώλειες με τα ούρα και την αναπνοή δεν λιγοστεύουν βέβαια και γιαυτό προσπαθήστε η γάτα σας να παίρνει περίπου ένα φλιτζάνι υγρά κάθε μέρα. Τα πιο ωφέλιμα υγρά είναι το νερό, (αλατόνερο 2 κουταλάκια του γλυκού αλάτι σε ένα λίτρο νερό), διάλυμα γλυκόζης, (δυο κουταλιές της σούπας γλυκόζη σε σκόνη σε ένα λίτρο νερό), γάλα, τσάι και χυμούς φρούτων, ανάλογα με τα γούστα της γάτας σας. Αν μπορείτε να καταφέρετε τη γάτα σας να πίνει υγρά, ωφέλιμα είναι τα προσθετά άλατα ή σάκχαρα, άλλα το κύριο συστατικό είναι το νερό. Η "κοινωνική" γάτα, μπορεί να μάθει να ρουφά λίγο υγρό από το κουτάλι ή αν αυτό αποτύχει, να σας αφήνει να της ρίχνετε υγρό με ένα κουτάλι στην άκρη του στόματος. Δεν είναι ανάγκη να της δίνουμε πολύ κάθε φορά, ένα κουταλάκι ή δυο κάθε μια ώρα είναι αρκετό. Ένας άλλος τρόπος, για να πιουν οι γάτες υγρά, είναι να τους τα δίνουμε με μια πλαστική σύριγγα ανάμεσα στα δόντια σιγά - σιγά, άλλα με μια λαστιχένια άκρη, γιατί οι γάτες θα προσπαθήσουν να μασουλήσουν τη σύριγγα. Μερικές γάτες, παίρνουν άνετα υγρά, σε μορφή τριμμένου πάγου, που τον βάζουμε πάνω στη γλώσσα τους. Τα παγάκια μπορεί να είναι από σκέτο νερό, ή από νερό με γλυκόζη κ.τ.λ. Το τάισμα της "μοναχικής" γάτας είναι πολύ πιο δύσκολο, γιατί πολλές αντιστέκονται στις προσπάθειες μας να τους δώσουμε υγρά σε οποιαδήποτε μορφή. Μπορείτε να προσπαθήσετε, τυλίγοντας τη γάτα σε μια ζεστή πετσέτα ώστε να προφυλαχτείτε από τα νύχια της και βάλτε στο στόμα της το υγρό με σύριγγα. Αν όμως εξακολουθεί να αντιστέκεται, αφήστε την, γιατί στην προσπάθειά της θα χάσει περισσότερη δύναμη (και υγρά) από αυτά που θα της δώσουμε. Για τέτοιους μη συνεργάσιμους ασθενείς, ο μόνος τρόπος είναι η υποδόρια ένεση, μια ή δυο φορές την ημέρα, μέχρι να αποκατασταθεί η ισορροπία.
Η γάτα πρέπει να νιώθει άνετα, γιαυτό λοιπόν, πρέπει να καθαρίζουμε συχνά τα μάτια, τη μύτη και το στόμα της από τις εκκρίσεις με ένα υγρό μαλλοβάμβακο πανί, βουτηγμένο σε νερό, σε αλατόνερο ή σε ένα ελαφρό απολυμαντκό.
Μια αντιβιοτική αλοιφή στο μάτι τρεις φορές την ημέρα, θα βοηθήσει την επιπεφυκίτιδα. Και πάλι βέβαια δεν αντέχουν όλες οι γάτες σε όλα αυτά και θα πρέπει να ζυγιάσουμε την αξία της θεραπείας σε σχέση με την ενόχληση της γάτας. Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο να καθαρίζουμε τα ρουθούνια από τις βλέννες, όσο πιο συχνά γίνεται και μερικές γάτες θα δεχτούν ίσως εισπνοές μεντόλης.
Η έλλειψη της αισθήσεως της όσφρησης, αν και κατά ένα μέρος οφείλεται στη βουλωμένη μύτη, μπορεί δυστυχώς να οφείλεται και σε διόγκωση των ιστών ή ακόμη σε μια άμεση επίδραση στις απολήξεις των νεύρων, έτσι ώστε ακόμη και αν η μύτη φαινομενικά έχει καθαρίσει, η γάτα μπορεί να έχει πολύ μειωμένη την όσφρηση. Τότε ακριβώς είναι η ώρα, να δώσετε στη γάτα ένα κομμάτι ψάρι, με την πιο έντονη μυρουδιά που μπορεί να γίνει, ή ένα πολύ νόστιμο κομματάκι τυρί, και αν η γάτα τρώει έστω και λίγες μπουκιές από αυτήν την φαινομενικά ακατάλληλη τροφή - η μάχη έχει κερδηθεί.
Ο ταν η γάτα αρχίσει και τρώει, δώστε της, ο,τι πιο δυναμωτικές τροφές υπάρχουν, κοτόπουλο, συκώτι, συμπυκνωμένες τροφές, ή και κοινές κονσερβαρισμένες τροφές για γάτες - μα στην αρχή χρειάζεται κάτι πολύ πικάντικο σε μυρουδιά.
Μην ξεχνάτε, πως οι γάτες που δεν έτρωγαν για μια μεγάλη χρονική περίοδο, θα έχουν έλλειψη μερικών βασικών βιταμινών, που οι κυριότερες είναι η βιταμίνη Α και η βιταμίνη Β12. Ο γιατρό σας, θα κάνει την κατάλληλη θεραπεία με ενέσεις, όμως ανεξάρτητα από αυτό πρέπει και εσείς να δίνετε στη γάτα τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Α, σε όλη την περίοδο της ανάρρωσης. Τέτοιες τροφές είναι το φρέσκο βούτυρο, το βοδινό λίπος, τυρί, κρέμα, μουρουνόλαδο, συκώτι και αυγοτάραχα. (Πολλά από αυτά είναι επίσης πλούσια σε βιταμίνη Β12).
Καμιά φορά, οι προσπάθειες σας, δεν έχουν αποτέλεσμα και η γάτα σας, ειδικά αν είναι Σιαμέζα, μένει ξαπλωμένη χάμω, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τη ζωή. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό που βοηθάει είναι μια ήρεμη, προσωπική επαφή. Απλώς και μόνο κρατώντας την, χαϊδεύοντας την και μιλώντας της ή μερικές φορές μεταφέροντας την έξω στον κήπο να ρίξει μια ματιά στον ήλιο και στα πουλάκια, μπορεί αυτό να είναι αρκετό για να πάρει επάνω της. Ποτέ μην παραιτείστε και ποτέ μη θυμώνετε μπροστά στην φαινομενική απόφαση της γάτας να πεθάνει, γιατί αν σε αυτό το στάδιο προσπαθήσετε να ζορίσετε τη γάτα να φάει, θα πεθάνει πάνω στο ζόρισμα.
Κάποτε ούτε εσείς ούτε και ο κτηνίατρος δεν θα μπορέσει να βοηθήσει αποτελεσματικά τη γάτα όσο μια άλλη γάτα. Χωρίς αμφιβολία η πιο μεγάλη αίσθηση άνεσης για το άρρωστο ζώο είναι ένα καλό πλύσιμο με τη γλώσσα. Έτσι μια γάτα μπορεί και να σώσει ακόμα τη ζωή μιας άλλης γάτας. Κάτι τέτοιο βέβαια βάζει το πρόβλημα της μετάδοσης μιας κολλητικής αρρώστιας. Για σας που έχετε μια μόνο γάτα, άλλα ακόμα και για σας που έχετε δυο - τρεις, το θέμα δεν είναι να αποφύγετε πια την διάδοση μιας ασθένειας - αυτό που θα πρέπει να προσπαθείτε είναι να αντιληφθείτε εγκαίρως τα συμπτώματα και έτσι θα περιορίσετε χρονικά την αρρώστια. Πάντως ο μόνος τρόπος να αποφύγετε την εξάπλωση μιας πολύ μεταδοτικής ασθένειας είναι η αυστηρή απομόνωση που προϋποθέτει περιποίηση με προστατευτική στολή που θα αλλάζετε μετά από κάθε επίσκεψη στο άρρωστο ζώο. Ακόμη και έτσι βέβαια η μόλυνση μπορεί να μεταδοθεί όπως σε πολλές περιπτώσεις που η γάτα φαίνεται ότι έχει πλήρως αποθεραπευθεί, ενώ ακόμη μένει φορέας της αρρώστιας για πολύ μεγάλες περιόδους.
Η περιποίηση της γάτας στην περίοδο της αποθεραπείας είναι πολύ κοπιαστική - όμως πολλοί μιλάνε για τον τρόπο με τον οποίο η γάτα την ανταποδίδει. Μετά την αποθεραπεία τους, δύστροπες γάτες που δεν ανέχονταν μέχρι πριν χάδια, γίνονται συχνά οι πιο αφοσιωμένες, ευχάριστες και χαριτωμένες γάτες. Μια αντάξια αμοιβή για την προσπάθεια που καταβάλατε.
