Τραγουδίστρια (1910-1978)
Γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης και μεγάλωσε στο Βόλο. Πρωτοεμφανίστηκε το 1932 στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στην Αθήνα, όπου συνεργάστηκε με διάφορους μουσικούς θιάσους από το 1934 ως το 1941.
Τα τραγούδια της («Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του», «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά» κ.α.) άφησαν εποχή στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και για αυτό ονομάστηκε η τραγουδίστρια της νίκης.
Κατά την περίοδο της Κατοχής κατέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου συγκρότησε θίασο με την αδερφή της Αλίκη και το Μίμη Τραϊφόρο για την ψυχαγωγία του ελληνικού στρατού που βρισκόταν εκεί (1941-1945).
Στην Αθήνα γύρισε το 1946 και συγκρότησε δικό της θίασο, ενώ στα 1947-1949 περιόδευε στις ελληνικές παροικίες της Αμερικής και στα 1949-1950 στις ελληνικές παροικίες της Αιγύπτου και της Αιθιοπίας.
Το 1950 ίδρυσε το Θέατρο Βέμπο, από τη σκηνή του οποίου παρουσίασε μουσικές κωμωδίες και επιθεωρήσεις.
Πραγματοποίησε επίσης πολλές εμφανίσεις σε κέντρα και θέατρα της Κωνσταντινούπολης και αλλού, ενώ παράλληλα εμφανίστηκε και σε αρκετές ταινίες («Προσφυγοπούλα», «Στουρνάρα 188» κ.α.).
Στα γεγονότα του Πολυτεχνείου (17.11.73) έκανε το διαμέρισμά της καταφύγιο καταδιωκομένων φοιτητών.
Στη Βέμπο απονεμήθηκε το έπαθλο «Γρηγορίου Ξενοπούλου», το μετάλλιο εξαιρετικών πράξεων και ο «Χρυσός σταυρός του τάγματος Ευποιΐας», ενώ ο δήμος Αθηναίων έστισε την προτομή της δυο χρόνια μετά το θάνατό της.
Γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης και μεγάλωσε στο Βόλο. Πρωτοεμφανίστηκε το 1932 στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στην Αθήνα, όπου συνεργάστηκε με διάφορους μουσικούς θιάσους από το 1934 ως το 1941.
Τα τραγούδια της («Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του», «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά» κ.α.) άφησαν εποχή στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και για αυτό ονομάστηκε η τραγουδίστρια της νίκης.
Κατά την περίοδο της Κατοχής κατέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου συγκρότησε θίασο με την αδερφή της Αλίκη και το Μίμη Τραϊφόρο για την ψυχαγωγία του ελληνικού στρατού που βρισκόταν εκεί (1941-1945).
Στην Αθήνα γύρισε το 1946 και συγκρότησε δικό της θίασο, ενώ στα 1947-1949 περιόδευε στις ελληνικές παροικίες της Αμερικής και στα 1949-1950 στις ελληνικές παροικίες της Αιγύπτου και της Αιθιοπίας.
Το 1950 ίδρυσε το Θέατρο Βέμπο, από τη σκηνή του οποίου παρουσίασε μουσικές κωμωδίες και επιθεωρήσεις.
Πραγματοποίησε επίσης πολλές εμφανίσεις σε κέντρα και θέατρα της Κωνσταντινούπολης και αλλού, ενώ παράλληλα εμφανίστηκε και σε αρκετές ταινίες («Προσφυγοπούλα», «Στουρνάρα 188» κ.α.).
Στα γεγονότα του Πολυτεχνείου (17.11.73) έκανε το διαμέρισμά της καταφύγιο καταδιωκομένων φοιτητών.
Στη Βέμπο απονεμήθηκε το έπαθλο «Γρηγορίου Ξενοπούλου», το μετάλλιο εξαιρετικών πράξεων και ο «Χρυσός σταυρός του τάγματος Ευποιΐας», ενώ ο δήμος Αθηναίων έστισε την προτομή της δυο χρόνια μετά το θάνατό της.
