Ονομάζεται και Μαύρη Θάλασσα. Είναι η θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται μεταξύ ΝΑ Ευρώπης και Μ. Ασίας. Έχει επιφάνεια περίπου 440.000 τ. χλμ. και βάθος μέχρι 2.244 μ. Η αλμυρότητα των νερών δεν είναι μεγάλη, γιατί δέχεται πολλά και μεγάλα ποτάμια (Δούναβη, Δνείστερο, Δνείπερο, Ντον κ.α.).
Στα βόρεια παράλια τα βάθη είναι μικρά και οι ακτές κατατεμαχισμένες. Αντίθετα στα νότια παράλια τα βάθη είναι μεγάλα και υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι για τα πλοία. Σημαντικότερα λιμάνια του Εύξεινου Πόντου είναι τα εξής, Πύργος (Μπουργκάς) και Βάρνα της Βουλγαρίας, Κονστάντσα και Βράιλα της Ρουμανίας, Οδησσός, Χερσώνα και Σεβαστούπολη της Ουκρανίας, Ροστόφ και Νοβοροσίσκ της Ρωσίας, Βατούμι της Γεωργιας, Τραπεζούντα, Σαμψούντα και Ζογκουλντάκ της Τουρκίας κ.ά.
Το χαρακτηριστικό του Εύξεινου Πόντου είναι ότι σε βάθος κάτω από τα 200 μ. δεν υπάρχει ανώτερη οργανική ζωή εξαιτίας της ύπαρξης υδρόθειου. Σε προϊστορική γεωλογική εποχή η θάλασσα αυτή ήταν λίμνη. Με τη διάρρηξη όμως του Βοσπόρου και του Ελλησπόντου τα νερα του Αιγαίου κινήθηκαν προς τον Εύξεινο και τον μετέτρεψαν σε θάλασσα. Στο βορβορώδη βυθό, στη χαμηλή θερμοκρασία των νερών και στη μειωμένη διαύγειά τους, οφείλεται η μετανάστευση των ψαριών του προς τις ζεστές και καθαρότερες ελληνικές θάλασσες.
Ο Εύξεινος Πόντος ήταν μια θαλάσσια περιοχή γνωστή στους Έλληνες από τα μυθικά ακόμη χρόνια. Η Αργοναυτική εκστρατεία αναφέρεται στη θαλάσσια περιπέτεια που διαδραματίστηκε κυρίως στα νερά του. Κατά την ιστορική εποχή, πλήθος από ελληνικές αποικίες ιδρύθηκαν στα παράλιά του. Ως σήμερα επιζούν πολλές από αυτές, διατηρώντας μάλιστα το αρχαίο τους όνομα: Οδησσός, Σεβαστούπολη, Μεσημβρία κ.ά.
Στα παράλια του Εύξεινου Πόντου και μέχρι τον 20ό αιώνα οι Έλληνες δημιούργησαν σημαντικές και αξιόλογες παροικίες με αξιόλογη ακμή και ιστορική παρουσία. Στις μέρες μας πρόσβαση στον Εύξεινο Πόντο έχουν η Ρωσία, η Τουρκία, η Γεωργία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ουκρανία και η Μολδαβία.
Στα βόρεια παράλια τα βάθη είναι μικρά και οι ακτές κατατεμαχισμένες. Αντίθετα στα νότια παράλια τα βάθη είναι μεγάλα και υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι για τα πλοία. Σημαντικότερα λιμάνια του Εύξεινου Πόντου είναι τα εξής, Πύργος (Μπουργκάς) και Βάρνα της Βουλγαρίας, Κονστάντσα και Βράιλα της Ρουμανίας, Οδησσός, Χερσώνα και Σεβαστούπολη της Ουκρανίας, Ροστόφ και Νοβοροσίσκ της Ρωσίας, Βατούμι της Γεωργιας, Τραπεζούντα, Σαμψούντα και Ζογκουλντάκ της Τουρκίας κ.ά.
Το χαρακτηριστικό του Εύξεινου Πόντου είναι ότι σε βάθος κάτω από τα 200 μ. δεν υπάρχει ανώτερη οργανική ζωή εξαιτίας της ύπαρξης υδρόθειου. Σε προϊστορική γεωλογική εποχή η θάλασσα αυτή ήταν λίμνη. Με τη διάρρηξη όμως του Βοσπόρου και του Ελλησπόντου τα νερα του Αιγαίου κινήθηκαν προς τον Εύξεινο και τον μετέτρεψαν σε θάλασσα. Στο βορβορώδη βυθό, στη χαμηλή θερμοκρασία των νερών και στη μειωμένη διαύγειά τους, οφείλεται η μετανάστευση των ψαριών του προς τις ζεστές και καθαρότερες ελληνικές θάλασσες.
Ο Εύξεινος Πόντος ήταν μια θαλάσσια περιοχή γνωστή στους Έλληνες από τα μυθικά ακόμη χρόνια. Η Αργοναυτική εκστρατεία αναφέρεται στη θαλάσσια περιπέτεια που διαδραματίστηκε κυρίως στα νερά του. Κατά την ιστορική εποχή, πλήθος από ελληνικές αποικίες ιδρύθηκαν στα παράλιά του. Ως σήμερα επιζούν πολλές από αυτές, διατηρώντας μάλιστα το αρχαίο τους όνομα: Οδησσός, Σεβαστούπολη, Μεσημβρία κ.ά.
Στα παράλια του Εύξεινου Πόντου και μέχρι τον 20ό αιώνα οι Έλληνες δημιούργησαν σημαντικές και αξιόλογες παροικίες με αξιόλογη ακμή και ιστορική παρουσία. Στις μέρες μας πρόσβαση στον Εύξεινο Πόντο έχουν η Ρωσία, η Τουρκία, η Γεωργία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ουκρανία και η Μολδαβία.
