Το λευκό χρώμα διάλεξαν οι Αρχαίοι Ρωμαίοι πριν 2000 χρόνια, ως το επίσημο γιορταστικό τους χρώμα στη διοργάνωση γάμου. Η μόδα να φοριέται το λευκό στους γάμους ξεκίνησε την Βικτοριανή εποχή, όταν η βασίλισσα Βικτόρια επέλεξε το λευκό για χρώμα του νυφικού της, στον γάμο της με τον Πρίγκιπα Αλβέρτο.
Το κυκλικό σχήμα του δακτυλιδιού, συμβολίζει την ατέλειωτη αγάπη. Ο χρυσός αντιπροσωπεύει την ομορφιά που αντέχει στο χρόνο, την αγνότητα και την δύναμη.
Τη βέρα τη φοράμε στο τρίτο δάχτυλο του αριστερού μας χεριού γιατί κατά τους αρχαίους Αιγύπτιους η φλέβα από αυτό το δάχτυλο πήγαινε κατευθείαν στην καρδιά. Και η πολύτιμη πέτρα που το κοσμεί, ξεκίνησε από το 1477 όταν ο βασιλιάς της Γερμανίας προσέφερε στην αγαπημένη του ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι.
Αρχικά οι νύφες φορούσαν κόκκινο πέπλο με στόχο να κρατήσουν μακριά τα κακά πνεύματα. Όταν η κόρη της Μάρθα Ουάσιγκτον, αποφάσισε να φορέσει πέπλο από λευκή δαντέλα επειδή ο αρραβωνιαστικός της, της είχε πει πόσο όμορφη ήταν, ενώ αυτή στεκόταν πίσω από μια λευκή δαντελένια κουρτίνα.
Συνήθως στην Αρχαία Ρώμη οι νύφες κρατούσαν μπουκέτα από δεντρολίβανο που συμβόλιζαν την γονιμότητα ενώ οι Αρχαίες Ελληνίδες κρατούσαν κισσό, που συμβόλιζε την ατελείωτη αγάπη. Κατά τη Βικτοριανή περίοδο η μόδα επέβαλε τα τριαντάφυλλα, που αντιπροσώπευαν την αληθινή αγάπη.
Η νύφη στα αριστερά του γαμπρού ξεκίνησε από την εποχή που γάμοι γίνονταν σε περίοδο αιχμαλωσίας και ο γαμπρός έπρεπε συνέχεια να είναι σε άμυνα ακόμα και όταν το ζευγάρι ήταν στον ιερό ναό και ετοιμαζόταν να πει τους όρκους του. Για το λόγο αυτό ο γαμπρός έπρεπε να έχει ελεύθερο το δεξί του χέρι όπου κρατούσε το σπαθί, ώστε να είναι έτοιμος να επιτεθεί εάν η κατάσταση το ζητούσε! Αυτό είναι Χριστιανικό έθιμο. Στους εβραϊκούς γάμους, η νύφη στέκεται δεξιά από το γαμπρό.
Όσον αφορά την τούρτα, ξεκίνησε από τους Ρωμαίους οι οποίοι είχαν τη συνήθεια να σπάνε ένα κουλουράκι πάνω από το κεφάλι της νύφης, διότι το σιτάρι υποσχόταν γονιμότητα. Τον 17ο αιώνα, ένας φούρναρης στη Γαλλία αποφάσισε να παγώσει μια στοίβα κουλουριών, δημιουργώντας έτσι την πρώτη γαμήλια τούρτα στον κόσμου.
Επίσης, ο γαμπρός σύμφωνα με την παράδοση, σηκώνει τη νύφη στο χέρια και περνάνε μαζί το κατώφλι του νέου τους σπιτιού ή του ξενοδοχείου την νύχτα του γάμου τους. Έτσι τα διαβολικά πνεύματα που καραδοκούσαν κάτω από τις σανίδες του πατώματος δεν θα μπορούσαν να την πιάσουν!
Στην Αρχαία Ρώμη το φιλί σφράγιζε ένα συμβόλαιο, έτσι και το φιλί στην εκκλησία κατά κάποιον τρόπο νομιμοποιεί το δέσιμο.
Τον Μεσαίωνα οι νιόπαντροι περνούσαν ένα μήνα μόνοι τους, απολαμβάνοντας ένα ποτό το υδρόμελι (που ήταν φτιαγμένο από μέλι). Το μέλι συμβόλιζε τη ζωή και την γονιμότητα. Αυτό γινόταν μέχρι το φεγγάρι να βρεθεί σε χάση. Έτσι δημιουργήθηκε και η έκφραση ο Μήνας του Μέλιτος.
Το μπουκέτο και το πέταγμα της ζαρτιέρας. Η νύφη αρχικά πέταγε το μπουκέτο της σε κάποια φίλη της, για να το κρατάει ασφαλή και να έχει την τύχη με το μέρος της. Αυτό λοιπόν σήμαινε πως η ανύπανδρη γυναίκα που έπιανε το μπουκέτο θα ήταν η επόμενη που θα παντρευόταν.
Το πέταγμα της ζαρτιέρας έχει μία αρκετά αστεία προέλευση. Οι καλεσμένοι έσκιζαν κυριολεκτικά κομμάτια από το νυφικό για καλή τύχη, οπότε για να προστατεύσει τον εαυτό της άρχισε να τους πετάει την ζαρτιέρα της.
Το κυκλικό σχήμα του δακτυλιδιού, συμβολίζει την ατέλειωτη αγάπη. Ο χρυσός αντιπροσωπεύει την ομορφιά που αντέχει στο χρόνο, την αγνότητα και την δύναμη.
Τη βέρα τη φοράμε στο τρίτο δάχτυλο του αριστερού μας χεριού γιατί κατά τους αρχαίους Αιγύπτιους η φλέβα από αυτό το δάχτυλο πήγαινε κατευθείαν στην καρδιά. Και η πολύτιμη πέτρα που το κοσμεί, ξεκίνησε από το 1477 όταν ο βασιλιάς της Γερμανίας προσέφερε στην αγαπημένη του ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι.
Αρχικά οι νύφες φορούσαν κόκκινο πέπλο με στόχο να κρατήσουν μακριά τα κακά πνεύματα. Όταν η κόρη της Μάρθα Ουάσιγκτον, αποφάσισε να φορέσει πέπλο από λευκή δαντέλα επειδή ο αρραβωνιαστικός της, της είχε πει πόσο όμορφη ήταν, ενώ αυτή στεκόταν πίσω από μια λευκή δαντελένια κουρτίνα.
Συνήθως στην Αρχαία Ρώμη οι νύφες κρατούσαν μπουκέτα από δεντρολίβανο που συμβόλιζαν την γονιμότητα ενώ οι Αρχαίες Ελληνίδες κρατούσαν κισσό, που συμβόλιζε την ατελείωτη αγάπη. Κατά τη Βικτοριανή περίοδο η μόδα επέβαλε τα τριαντάφυλλα, που αντιπροσώπευαν την αληθινή αγάπη.
Η νύφη στα αριστερά του γαμπρού ξεκίνησε από την εποχή που γάμοι γίνονταν σε περίοδο αιχμαλωσίας και ο γαμπρός έπρεπε συνέχεια να είναι σε άμυνα ακόμα και όταν το ζευγάρι ήταν στον ιερό ναό και ετοιμαζόταν να πει τους όρκους του. Για το λόγο αυτό ο γαμπρός έπρεπε να έχει ελεύθερο το δεξί του χέρι όπου κρατούσε το σπαθί, ώστε να είναι έτοιμος να επιτεθεί εάν η κατάσταση το ζητούσε! Αυτό είναι Χριστιανικό έθιμο. Στους εβραϊκούς γάμους, η νύφη στέκεται δεξιά από το γαμπρό.
Όσον αφορά την τούρτα, ξεκίνησε από τους Ρωμαίους οι οποίοι είχαν τη συνήθεια να σπάνε ένα κουλουράκι πάνω από το κεφάλι της νύφης, διότι το σιτάρι υποσχόταν γονιμότητα. Τον 17ο αιώνα, ένας φούρναρης στη Γαλλία αποφάσισε να παγώσει μια στοίβα κουλουριών, δημιουργώντας έτσι την πρώτη γαμήλια τούρτα στον κόσμου.
Επίσης, ο γαμπρός σύμφωνα με την παράδοση, σηκώνει τη νύφη στο χέρια και περνάνε μαζί το κατώφλι του νέου τους σπιτιού ή του ξενοδοχείου την νύχτα του γάμου τους. Έτσι τα διαβολικά πνεύματα που καραδοκούσαν κάτω από τις σανίδες του πατώματος δεν θα μπορούσαν να την πιάσουν!
Στην Αρχαία Ρώμη το φιλί σφράγιζε ένα συμβόλαιο, έτσι και το φιλί στην εκκλησία κατά κάποιον τρόπο νομιμοποιεί το δέσιμο.
Τον Μεσαίωνα οι νιόπαντροι περνούσαν ένα μήνα μόνοι τους, απολαμβάνοντας ένα ποτό το υδρόμελι (που ήταν φτιαγμένο από μέλι). Το μέλι συμβόλιζε τη ζωή και την γονιμότητα. Αυτό γινόταν μέχρι το φεγγάρι να βρεθεί σε χάση. Έτσι δημιουργήθηκε και η έκφραση ο Μήνας του Μέλιτος.
Το μπουκέτο και το πέταγμα της ζαρτιέρας. Η νύφη αρχικά πέταγε το μπουκέτο της σε κάποια φίλη της, για να το κρατάει ασφαλή και να έχει την τύχη με το μέρος της. Αυτό λοιπόν σήμαινε πως η ανύπανδρη γυναίκα που έπιανε το μπουκέτο θα ήταν η επόμενη που θα παντρευόταν.
Το πέταγμα της ζαρτιέρας έχει μία αρκετά αστεία προέλευση. Οι καλεσμένοι έσκιζαν κυριολεκτικά κομμάτια από το νυφικό για καλή τύχη, οπότε για να προστατεύσει τον εαυτό της άρχισε να τους πετάει την ζαρτιέρα της.
